Κρίσεις Υγείας: Δεκεμβρίου 2007

Πως οι γιατροί στις αναπτυσσόμενες χώρες συνταγογραφούν φάρμακα ανάλογα με τα δώρα που τους κάνουν οι φαρμακοβιομηχανίες;

Οι ασθενείς είναι στο έλεος των γιατρών και των φαρμακοβιομηχάνων. Ο ανταγωνισμός που επικρατεί στην αγορά σε συνδυασμό με την έλλειψη θεσμικού πλαισίου, δίνουν τα περιθώρια στους γιατρούς να συνταγογραφούν φάρμακα στους ασθενείς ακόμα και όταν εκείνοι δεν τα χρειάζονται ή σε ποσότητες που δεν είναι αναγκαίες για την πάθηση τους. Εν τούτοις το πρόβλημα εν τη γενέσει του δεν είναι τα κενά στην νομοθεσία αλλά αδυναμία επιβολής των ήδη υπαρχόντων νόμων.

Οι ασθενείς πάντα πιστεύουν ότι οι γιατροί λειτουργούν με γνώμονα το καλό του ασθενούς. Εν τούτοις οι περισσότεροι δεν είναι ενήμεροι για την επιρροή που έχουν οι φαρμακοβιομηχανίες και το μάρκετινγκ στις πρακτικές των γιατρών και άρα στην ίδια την θεραπεία καθενός από εμάς που νοσεί. Από το 1995 έως το 2005 τα χρήματα που επένδυσαν οι φαρμακοβιομηχανίες στο μάρκετινγκ δείχνουν και την σημασία που έχει για αυτές η εικόνα τους προς τα έξω. Μια έρευνα που διενεργήθηκε από την PricewaterhouseCoopers έδειξε ότι το 94% των βιομηχάνων πίστευαν ότι οι φαρμακοβιομηχανίες ξοδεύουν ένα πολύ μεγάλο μέρος του κεφαλαίου τους στην διαφήμιση. Σε έρευνα που διεξήγαγε η Consumers International επιχείρησε να ρίξει φως στις πρακτικές του σύγχρονου μάρκετινγκ που υιοθετούνται από τις φαρμακοβιομηχανίες τόσο στον αναπτυσσόμενο όσο και στον αναπτυγμένο κόσμο. Το πρωταρχικό μέσο που χρησιμοποιούν οι εταιρείες για να γίνει γνωστό το κάθε φάρμακο στον ασθενή είναι ο άνθρωπος που θα τους το συστήσει ή θα το συνταγογραφήσει δηλαδή ο γιατρός. Η έρευνα λοιπόν επικεντρώθηκε κυρίως στη συνεργασία κάτω από το τραπέζι μεταξύ γιατρών και φαρμακοβιομηχανίας.

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι το παράδειγμα ενός γιατρού του Rafik Ibrahimsis από την Μαλαισία που μέσα σε διάστημα ενός μήνα, τον προσέγγισαν 16 πολυεθνικές εταιρίες και 9 τοπικής εμβέλειας. Οι εταιρίες αυτές δεν τον συνάντησαν μόνο για να του μιλήσουν από κοντά για τα φάρμακα που παράγουν και να τον ενημερώσουν για τις καινούργιες κυκλοφορίες. Μαζί τους πάντα υπήρχε και το λεγόμενο δωράκι…Ανάμεσα στα δώρα που του προσέφεραν ήταν και 9 lap tops, 5 δείπνα σε ακριβά εστιατόρια, 15 στυλό, 5 τσάντες, 6 cds με εκπαιδευτικά προγράμματα, 3 παιχνίδια για παιδιά, 30 ενημερωτικά φυλλάδια με τα προϊόντα της κάθε εταιρίας.

Στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν υπάρχουν οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσει κανείς να παρακολουθήσει και να ελέγξει τις πρακτικές των εταιριών και των τρόπων που επιλέγουν για να προωθήσουν τα φάρμακα τους. Το 2004 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Φαρμάκων σε έκθεση του κατέδειξε ότι μόλις το ένα έκτο των χωρών είχαν ένα δομημένο νομικό σύστημα που ελέγχει τις φαρμακοβιομηχανίες, ενώ το ένα τρίτο δεν είχε καν συγκροτημένονομικό πλαίσιο. Για το λόγο αυτό κανείς καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να καταγράψει τις παρανομίες της κάθε εταιρίας.

Το παράδειγμα της Ινδίας
Ακόμα και στην Ινδία , που αποτελεί μια αναδυόμενη οικονομία με μία αυτόνομη φαρμακευτική αγορά και που είναι μια κοινωνία πατερναλιστική, δεν υπάρχει ισχυρό νομικό πλαίσιο να περιβάλει την αγορά φαρμάκων. Σύμφωνα με την Εποπτεύουσα αρχή φαρμάκων της Ινδίας , προκειμένου η αγορά να ελέγχεται επαρκώς, χρειάζεται να τετραπλασιαστεί ο αριθμός των ελεγκτών υγείας και από 700 να γίνει 3000.
Οι θιασώτες της λελογισμένης χρήσης φαρμάκων ισχυρίζονται ότι οι αρχές της Ινδίας κωλυσιεργούν στην έκδοση απόφασης για την κατάργηση φαρμάκων που έχουν ήδη απαγορευτεί σε άλλες χώρες. Ο γιατρός C. J. Shisho τονίζει ότι τουλάχιστον 6 φάρμακα με αμφίβολες παρενέργειες ακόμη προμοτάρονται χωρίς να έχει παρέμβει καμιά αρμόδια αρχή.
Η Βραζιλία όπως και η Ινδία αποτελεί ένα ακόμα παράδειγμα που αποδεικνύει τους περιορισμούς που υπάρχουν στο υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο. Το 2005 η γιατρός Patricia de Caryalho στο Sao Paolo μάζεψε από την Βραζιλία, τις ΗΠΑ, και την Βρετανία, διαφημιστικά περιοδικά αφιερωμένα στον τομέα της ψυχιατρικής και τα συνέκρινε. Διαπίστωσε λοιπόν ότι οι διαφημίσεις για το ίδιο ακριβώς φάρμακο διέφεραν πολύ από χώρα σε χώρα. Στη Βραζιλία για παράδειγμα οι διαφημίσεις παρέλειπαν πληροφορίες που είχαν να κάνουν με τους περιορισμούς στη χρήση, τις παρενέργειες καθώς και κάποιες προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουν ορισμένοι ασθενείς όταν χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο φάρμακο.
H φαρμακοβιομηχανία αντιτίθεται σε κάθε είδους νομοθετική παρέμβαση από τις κυβερνήσεις που θα αφορά στην διαφήμιση και στο μάρκετινγκ των προϊόντων της, ισχυριζόμενη ότι αυτά τα δύο εργαλεία αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της επικοινωνίας τους και της προσπάθειας τους να ενημερώσουν τους καταναλωτές για τα νέα εξελιγμένα φάρμακα τους και τις ιδιότητες τους. Ο Φαρμακευτικός Σύλλογος αλλά και ο κώδικας δεοντολογίας μάρκετινγκ στον οποίο υπάγονται οι φαρμακοβιομηχανίες ανάλογα και με το νομοθετικό πλαίσιο κάθε χώρας προσπαθούν να ελέγξουν τις πρακτικές των εταιριών θέτοντας ένα πλαίσιο λειτουργίας. Εν τούτοις, η έρευνα της CI κατέδειξε ότι τόσο στην Ευρώπη όσο και στις αναπτυσσόμενες αγορές το υπάρχον πλαίσιο λειτουργίας δεν επαρκεί για να προστατέψει τους καταναλωτές από την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους και τους ασυνείδητους γιατρούς που χορηγούν φάρμακα με βάση το συμφέρον τους και το τι τελικά θα βάλουν στην τσέπη τους.

Οι επιπτώσεις του ανεύθυνου μάρκετιγκ
Οι αναπτυσσόμενες χώρες αντιμετωπίζουν πολλές προκλήσεις που αφορούν σε θέματα υγείας, ως αποτέλεσμα της φτώχειας και του υποανάπτυκτου συστήματος υγείας, για το λογο αυτό θα ήταν άδικο να επιρρίψουμε ευθύνες μόνο στην βιομηχανία φαρμάκων. Η ερώτηση που γεννάται είναι εάν εντός αυτού του πλαισίου οι πρακτικές του μάρκετιγκ που ακολουθούνται υποκρύπτουν προσπάθειες να βελτιώσουν την ήδη άναρχη κατάσταση ή όχι και η απάντηση είναι όχι.
Ακούγεται εξωφρενικό είναι όμως αληθινό! Υπολογίζεται ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες πάνω από το 50% των φαρμάκων που συνταγογραφούνται δεν θα έπρεπε είτε γιατί το συγκεκριμένο φάρμακο δεν είναι το πλέον κατάλληλο για την συγκεκριμένη περίπτωση ασθένειας, είτε γιατί στον ασθενή δεν θα έπρεπε να του χορηγηθεί κανένα φάρμακο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν κατηγορηθεί ότι εκμεταλλεύονται την έλλειψη της ανεξάρτητης πληροφόρησης που έχουν στην διάθεση τους οι γιατροί αλλά και οι καταναλωτές. Λόγω της απουσίας αυτής όλοι εξαρτώνται από την ενημέρωση που έχουν από τις εταιρίες οι οποίες και τους ενημερώνουν για τα φάρμακα και το πώς εξελίσσονται. Όταν λοιπόν οι πληροφορίες που έχουν οι ενδιαφερόμενοι είναι παραπλανητικές είναι αναμενόμενο να είναι εξίσου λάθος και η συνταγογράφηση.
Όπως αναφέραμε και παραπάνω, το 50% των φαρμάκων που χορηγούνται στις αναπτυσσόμενες χώρες δεν θα έπρεπε να συνταγογραφείται. Το πρόβλημα επιτείνεται όταν οι εταιρίες παρέχουν στις συσκευασίες παραπλανητικές πληροφορίες για το συγκεκριμένο φάρμακο. Η έρευνα δείχνει ότι και το 50% των πολιτών χρησιμοποιούν λάθος φάρμακα σε λάθος περίπτωση, είτε από μόνοι τους είτε από λάθος συνταγογράφηση. Τέτοια μεγάλα επίπεδα παράλογης χρήσης έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για την υγεία των ανθρώπων. Το Ινστιτούτο Ανάπτυξης της Μεγάλης Βρετανίας συμπέρανε ότι οι φτωχοί άνθρωποι συχνά λαμβάνουν ανεπαρκή θεραπεία σε σύγκριση με τα χρήματα που ξοδεύουν προκειμένου να θεραπευτούν και αυτό είναι πραγματικά λυπηρό.

Αναδημοσίευση από: http://newinka.wordpress.com/

Προσοχή όσα αναφέρθηκαν παραπάνω αφορούν μόνο τις υπό ανάπτυξη χώρες και επ' ουδενί δεν θα πρέπει να ανησυχούμε για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα.

Εδώ οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της πολιτείας αλλά πρωτίστως το ήθος και η ακεραιότητα του Έλληνα Ιατρού δεν θα επέτρεπαν να συμβεί κάτι τέτοιο. Mη ξεχνάμε ότι ζούμε στην χώρα που γέννησε τον Ιπποκράτη και την Ιατρική**.

**=τα μαθηματικά, την χημεία, την γεωγραφία την ποίηση, το θέατρο, τη λογοτεχνία, τον καραγκιόζη, τη φυσική, τη δημοκρατία, τη γεωμετρία και εν γένει τον σημερινό Δυτικό Πολιτισμό όπως οι περισσότεροι από εμάς δίκαιος πιστεύουμε.

Κρίσεις Υγείας

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2007

Το μότο (εκ του motivation) της εποχής: Η καθόλου διαφθορά ή να βολευτώ και εγώ

Επικοινωνία και δημοσίευση απόψεων

My Favorites

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες